با تعامل با فناوری و توجه به حرکت و دینامیک و موارد مشابه کوشش شده است که ساختمانی فراتر از یک سازه فیزیکی طراحی شود.
- افزودن فناوری‌های تعاملی مانند صفحات لمسی، نورهای هوشمند یا سیستم‌های واقعیت افزوده (AR) که بازدیدکنندگان را با فضا درگیر می‌کند.
- استفاده از پنل‌های شیشه‌ای هوشمند که قابلیت تغییر شفافیت یا نمایش تصاویر دیجیتال دارند.
- طراحی مسیرهای حرکتی طبیعی که جریان و حرکت افراد را هدایت کند.
- استفاده از پله‌های معلق، پل‌های داخلی شیشه‌ای یا رمپ‌هایی با طراحی منحصر به فرد برای افزودن حس پویایی.
با ترکیب این عناصر، ساختمان به‌جای صرفاً یک ساختار بی‌جان، به فضایی پویا، دلنشین و انسانی تبدیل می‌شود که مخاطبان با آن ارتباط عاطفی برقرار می‌کنند.
ایجاد حس و روح در یک ساختمان مدرن با بتن و شیشه، به معنای فراتر رفتن از صرفاً عملکردگرایی و افزودن عناصری است که احساسات انسانی، ارتباط با محیط، و جذابیت را تقویت می‌کنند. در ادامه، روش‌هایی برای ایجاد این حس آورده شده است:
1. ترکیب عناصر طبیعی
- گیاهان و فضای سبز: استفاده از گیاهان در داخل و خارج ساختمان، مانند باغ‌های عمودی، گلدان‌های بزرگ یا تراس‌های سبز، می‌تواند حس زندگی و طبیعت را به ساختمان اضافه کند.
- آب‌نما یا فواره: حضور عناصر آبی مانند آب‌نماها یا دیوارهای آبی در فضای داخلی، حس آرامش و طراوت را به فضا می‌آورد.
- چوب یا سنگ طبیعی: افزودن مصالح طبیعی در کنار بتن و شیشه، تعادلی بین سردی و گرمی فضا ایجاد می‌کند.
2. نورپردازی احساسی
- نور طبیعی: طراحی پنجره‌ها و شیشه‌ها به‌گونه‌ای که حداکثر استفاده از نور طبیعی صورت گیرد، حس مثبت و زنده‌بودن را تقویت می‌کند.
- نورپردازی گرم و قابل‌تنظیم: استفاده از نورهای مخفی و گرم در کنار نورهای سرد برای تاکید بر نقاط خاص، فضای دلپذیری می‌سازد.
- تغییرات دینامیک در نور: نصب سیستم‌های نورپردازی هوشمند که نور را بر اساس زمان روز یا حضور افراد تنظیم می‌کند.
3. ایجاد فضاهای اجتماعی و تعامل‌گرا
- طراحی فضاهایی برای تعامل انسان‌ها، مانند سالن‌های باز، لابی‌های دعوت‌کننده یا کافه‌های کوچک در ساختمان.
- استفاده از مبلمان مدرن و راحت که افراد را به ماندن و گفت‌وگو تشویق می‌کند.
4. هنر و جزئیات فرهنگی
- افزودن آثار هنری مانند مجسمه‌ها، دیوارنگاره‌ها، یا تابلوهای هنری که به ساختمان شخصیت و داستان می‌دهد.
- الهام گرفتن از فرهنگ محلی یا تاریخ منطقه برای تزئینات و جزئیات طراحی.
5. بازی با بافت‌ها و رنگ‌ها
- استفاده از بافت‌های متنوع در کنار بتن خام، مانند دیوارهای چوبی، پارچه‌های نرم یا فرش‌های دستباف.
- افزودن رنگ‌های گرم و دلنشین به نقاط خاص فضا، مانند مبلمان، دیوارهای شاخص یا نورهای تزئینی.
6. صدای محیط
- استفاده از موسیقی پس‌زمینه ملایم یا صدای طبیعی (مثل صدای آب یا باد) برای ایجاد آرامش.
- کاهش نویز محیطی با استفاده از عایق‌های صوتی مناسب در دیوارها و سقف‌ها.
7. تعامل با فناوری
- افزودن فناوری‌های تعاملی مانند صفحات لمسی، نورهای هوشمند یا سیستم‌های واقعیت افزوده (AR) که بازدیدکنندگان را با فضا درگیر می‌کند.
- استفاده از پنل‌های شیشه‌ای هوشمند که قابلیت تغییر شفافیت یا نمایش تصاویر دیجیتال دارند.
8. توجه به حرکت و دینامیک
- طراحی مسیرهای حرکتی طبیعی که جریان و حرکت افراد را هدایت کند.
- استفاده از پله‌های معلق، پل‌های داخلی شیشه‌ای یا رمپ‌هایی با طراحی منحصر به فرد برای افزودن حس پویایی.
با ترکیب این عناصر، ساختمان به‌جای صرفاً یک ساختار بی‌جان، به فضایی پویا، دلنشین و انسانی تبدیل می‌شود که مخاطبان با آن ارتباط عاطفی برقرار می‌کنند.